Trawa syntetyczna

Nawierzchnia typu sztuczna trawa składa się z włókien polipropylenowych i polietylenowych różnej gęstości i wysokości, zatopionych w 2 mm warstwie lateksu.

Podstawowe parametry takie jak wysokość i gęstość pozwalają optymalnie dobrać nawierzchnię do danej dyscypliny sportowej.

Dlaczego warto wybrać trawę sztuczną, a nie naturalną?

  • warunki gry podobne jak przy grze na naturalnej trawie;
  • większa trwałość trawy syntetycznej;
  • może być użytkowana bez przerwy (bez limitu godzin, o każdej porze roku);
  • może być używana zarówno na obiektach zewnętrznych, jak i w halach;
  • koszty utrzymania boiska są znacznie mniejsze niż przy trawie naturalnej;
  • boiska o nawierzchni z trawy syntetycznej mogą być użytkowane natychmiast po zainstalowaniu nawierzchni;
  • różnorodność kolorów sztucznych traw;
  • efektowny wygląd przez cały rok.

Charakterystyka nawierzchni

Podstawowe parametry, takie jak wysokość całkowita, gęstość (ilość włókien przypadających na metr kwadratowy), ciężar i rodzaj włókna pozwalają optymalnie dobrać nawierzchnię do danej dyscypliny sportowej.

Przeznaczenie Cechy nawierzchni Podbudowy pod nawierzchnię
  • piłka nożna
  • piłka ręczna
  • piłka siatkowa
  • piłka koszykowa
  • tenis ziemny
  • badminton
  • rugby
  • hokej
  • boiska wielofunkcyjne
  • przepuszczalna dla wody
  • odporna na warunki atmosferyczne
  • dobre odbicie piłki
  • łatwość montażu
  • wielofunkcyjność
  • duża elastyczność
  • beton
  • asfaltobeton
  • kruszywa kamienne

Włókna wykonane są z polietylenu lub polipropylenu. Pierwszy jest mniej chropowaty i delikatniejszy, co zmniejsza ryzyko obtarcia skóry w razie upadku. Oprócz tego jest mniej podatny na zużycie, bardziej odporny na promieniowanie UV, a także lepiej znosi minusowe temperatury niż włókna wykonane z polipropylenu. Dlatego też zaleca się ten rodzaj włókien do dyscyplin, w których ryzyko upadku jest wysokie, jak na przykład piłka nożna.

Wyróżnia się dwa rodzaje włókien: włókna typu monofilowe (wąskie, pojedyncze nici splecione ze sobą w jedno pasmo) oraz włókna fibrylowane (skręcone lub proste, ponacinane wzdłuż długości włókna). Zaletą pierwszych jest większa odporność na zniszczenie i duże podobieństwo do trawy naturalnej. Drugie cechują się większą elastycznością.

Jako wypełnienie najczęściej stosuje się piasek kwarcowy i granulat SBR lub EPDM. Piasek kwarcowy powoduje przyleganie nawierzchni do podłoża oraz minimalizuje wygniatanie trawy. Dzięki granulatom możliwe jest właściwe odbicie piłki, a także zapewniają one łagodniejszy ewentualny upadek gracza. Za najbardziej trwały granulat uważa się EPDM, który jest również odporniejszy na podpalenie, a co najważniejsze, o wiele wolniej zagęszcza się w nawierzchni. Niezaprzeczalnym atutem SBR jest jego cena.

Istotnym parametrem przy wyborze nawierzchni z trawy sztucznej jest jej wysokość. Na tej podstawie wyróżnia się trawy:

  • tenisowe - wysokość od 11-17 mm;
  • wielofunkcyjne - wysokość od 17-25 mm;
  • piłkarskie - wysokość od 40-70 mm.

Trawy syntetyczne najczęściej występują w kolorze zielonym, oliwkowym lub czerwonym. Linie boisk, przeważnie mają kolor biały lub żółty a ich szerokość dostosowana jest do potrzeb danej dyscypliny.

Bezpieczeństwo użytkowania

Aby gra była w pełni bezpieczna, powinna odbywać się na należycie do tego przygotowanych obiektach sportowych. Użyte materiały powinny posiadać atesty potwierdzające ich wysoką jakość oraz nieszkodliwość dla zdrowia. Należy pamiętać o rozgrzewce, odpowiednim ubiorze, butach (płaska podeszwa, miękkie krawędzie) i ochraniaczach.

Na boiskach sportowych powinny znajdować się tablice określające zasady bezpiecznego korzystania ze sprzętu sportowego. Ważny jest stały nadzór osoby odpowiedzialnej za stan techniczny nawierzchni oraz bezpieczeństwo użytkowników. Nawierzchnia powinna być używana wyłącznie do zajęć sportowych (zabrania się użytkowania do innych celów, jak na przykład imprezy masowe np. koncerty).